Onderzoek: is lage hartslagvariabiliteit geassocieerd met emotionele ontregeling?
Lees deze nieuwe onderzoekspublicatie van Cattaneo et al. (2021) die polyvagale theorie en het neuroviscerale integratiemodel bespreekt om beter te begrijpen hoe hartslagvariabiliteit (HRV) zich verhoudt tot emotionele ontregeling, cognitieve prestaties en psychopathologische aandoeningen.
De auteurs identificeren verschillende studies die de bevindingen van Dr. Porges en andere onderzoekers over de bidirectionele relatie tussen het hart en de geest ondersteunen.
De studie onderzoekt de relatie tussen hartslagvariabiliteit (HRV), emotionele dysregulatie, psychopathologische dimensies en prefrontale disfuncties. De studie baseert zich op de Polyvagale Theorie en het Neuroviscerale Integratiemodel om de complexe interacties tussen het autonome zenuwstelsel, emotionele regulatie, cognitieve functies en psychopathologie te begrijpen.
Belangrijkste punten:
1. Hartslagvariabiliteit (HRV): HRV is een maat voor de variatie in tijd tussen hartslagen en wordt gezien als een indicator van autonome zenuwstelselactiviteit. Lage HRV wordt geassocieerd met slechtere emotionele en cognitieve functies en diverse psychopathologische aandoeningen.
2. Polyvagale theorie en neuroviscerale integratiemodel: Deze theorieën bieden een raamwerk voor het begrijpen van de relatie tussen het autonome zenuwstelsel en gedrag. Ze benadrukken het belang van vagale activiteit (gemeten via HRV) voor emotionele regulatie en sociale communicatie.
3. Emotionele Regulatie: Hoge HRV is gekoppeld aan betere emotionele regulatie en coping strategieën, terwijl lage HRV geassocieerd wordt met emotionele disregulatie, zichtbaar in gedragingen gekenmerkt door angst en rigide aandachtsprocessen.
4. Psychopathologie: Lage HRV wordt gezien als een mogelijke verklaring voor verschillende psychische stoornissen, waaronder angststoornissen, paniekstoornis, schizofrenie, en borderline persoonlijkheidsstoornis.
5. Neuropsychologische functies en prefrontale cortex: Er bestaat een verband tussen HRV en prefrontale hersenfuncties. Hoge HRV wordt geassocieerd met betere prefrontale prestaties en cognitieve functies, waaronder aandacht en executieve functies.
6. Implicaties voor Behandeling en Onderzoek: De bevindingen suggereren dat HRV kan dienen als een biomarker voor emotionele en cognitieve dysfuncties en psychopathologie. Dit heeft implicaties voor zowel klinische praktijken als toekomstig onderzoek.
Vragen ter overweging:
1. Hoe kunnen interventies gericht op het verbeteren van HRV bijdragen aan betere emotionele regulatie en verminderen van psychopathologische symptomen?
2. Op welke manieren kunnen toekomstige studies de relatie tussen HRV en specifieke psychopathologische aandoeningen verder onderzoeken?
3. Hoe kan de kennis over de relatie tussen HRV en prefrontale functies worden toegepast in neuropsychologische revalidatie en therapie?
Download de pdf van het onderzoek
